اثر پیش درمان سه و شش هفته تمرین هوازی بر استرس اکسایشی کبدی ناشی از القای حاد دوکسوروبیسین

دوکسوروبیسین ) DOX ( آنتی بیوتیکی آنتراسیکلینی و یکی از مؤثرترین داروهای ضدتوموری است که عموماً برای درمان انواع سرطان ها استفاده می شود. با وجود این، استفاده از این دارو با مسمومیت در بافت های سالم همراه است. مطالعةحاضر برای نخستین بار اثر پیش درمان سه و شش هفته تمرین هوازی دویدن روی نوارگردان، قبل از القای حاد DOX بر تغییرات شاخص های مرتبط با استرس اکسایشی کبدی را بررسی کرده است، شامل مالون دی آلدهید ) MDA ( و سوپر اکسید دیسموتاز ) SOD ( در موش های صحرایی نر. 48 سرموش صحرایی نر به طور تصادفی به سه گروه کنترل و تمرین سه هفته ای و تمرین شش هفته ای تقسیم شدند. برنامةتمرین شامل دویدن روی نوارگردان به صورت پیشرونده به مدت 25 - 54 دقیقه در روز با سرعت 15 - 20 متر در دقیقه،پنج جلسه در هفته و به مدت سه و شش هفته بود. در پایان دورةتمرین، موش های گروه کنترل و تمرین مجدداً به طور تصادفی به زیرگروه های دوکسوروبیسین و سالین) 9/ 0 درصد( تقسیم شدند. هر دو تزریق 24 ساعت پس از آخرین جلسةتمرین انجام شد و موش ها 24 ساعت پس از آن کشته شدند. آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد تزریق حاد DOX به ایجاد افزایش معنادار MDA و کاهش معنادار SOD در بافت کبد در مقایسه با گروه سالین می انجامد. با وجود این، اگرچه انجام سه هفته تمرین هوازی قبل از القای DOX سبب کاهش غیرمعنادار سطوح MDA شد، اما کاهش معناداری در سطوح این شاخص متعاقب شش هفته تمرین هوازی و افزایش معناداری در سطوح SOD بعد از سه و شش هفته تمرین در مقایسه با گروه سالین مشاهده شد. نتایج مطالعةحاضر حاکی از آن است که پیش درمان با تمرین منظم هوازی رویکردی غیردارویی در برابر استرس اکسایشی ناشی از القای دوکسوروبیسین است. به علاوه، از طریق مهار اکسیدانت و تنظیم مثبت آنتی اکسیدانت ممکن است تحمل کبد در برابر مسمومیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین بهبود یابد.